De ideale vriendschap

Wanneer je de straat op gaat en mensen aanspreekt met de vraag ´wat is vriendschap?’,  zijn de meeste antwoorden wel te voorspellen. Het is een relatie met iemand die voor je klaar staat, iemand die jou al erg lang of goed kent, iemand met wie je kunt lachen en je ook problemen kan bespreken, iemand die naar je luistert. Dit zijn de meest algemene kenmerken van een vriendschap. Toch is het voor ieder individu net iets anders. De een vindt een luisterend oor belangrijker dan het plezier dat je met elkaar kunt hebben. Dan zou je dus kunnen stellen dat de ideale vriendschap eigenlijk niet bestaat, omdat niemand precies hetzelfde is. Of bestaat deze wel?

Vrienden hebben vind ik heerlijk. Ik geniet vooral van het plezier en de lol die ik met hen kan hebben. Met veel mensen kan ik het erg  goed vinden, maar slechts een paar kennen mij echt goed. Zij die dichtbij mij staan weten dat ik niet alleen die luidruchtige lolbroek ben die vaak gek doet. Ze weten dat ik mensen niet te snel te dichtbij laat komen, soms erg gevoelig kan zijn en drama zo veel mogelijk probeer te ontwijken. Als ik dus eenmaal een echte goede vriendin heb is de kans vrij klein dat deze vriendschap ooit nog weg gaat, al is dat al wel een keer gebeurt. Het is inmiddels al een hele tijd geleden, maar het was een van de beste vriendinnen die ik heb gehad. Ik kon erg met haar lachen, ik wist alles van haar en zij alles van mij, we waren eigenlijk altijd samen. Tot ik op een keer op wintersport ging met school. Ik raakte weer erg goed bevriend met drie andere vriendinnen van vroeger. Weer thuis ging ik ook meer om met deze drie vriendinnen, terwijl die goede vriendin bij haar vriend zat. Ik vond alles wel prima zoals het ging, maar zij niet. En snel gebeurde het gene waar ik zo allergisch voor ben. Claimen. Als er iets is waar ik echt niet tegen kan dan is dat het. Er werd letterlijk gezegd dat ik liever niet moest afspreken met anderen, maar gewoon met haar. En dat terwijl zij eigenlijk altijd bij haar vriend zat. Sommige mensen vinden dat misschien prettig, maar dat is voor mij een van de weinige dingen waar ik meteen op afknap. Het is dus misschien wel iets waar ik aan moet werken. In vriendschappen is voor mij vrijheid nog misschien een van de belangrijkste dingen. Ik wil kunnen gaan en staan waar ik maar wil en niet worden tegengehouden, tenzij het natuurlijk is uit bezorgdheid of bescherming. Maar als ik die vrijheid niet heb in wat voor relatie dan ook, ben ik er al snel klaar mee.

Die eigenschap ik natuurlijk niet erg goed. Iemand eigenlijk zo snel ‘dumpen’. Maar door deze eigenschap heb ik nu wel een vriendschap gekregen waar ik naar opzoek was. Wanneer we samen zijn hebben we de grootste lol en kunnen we niet gek genoeg doen. Ook kan ik erg goed met haar praten en gaan we voor elkaar door het vuur. En het allerbeste is dat we elkaar kunnen missen. Soms zien we elkaar twee maanden niet en als we dan weer afspreken lijkt het of er niks veranderd is. Het maakt eigenlijk allemaal niet zoveel uit, we weten allebei dat het goed zit. En er is nog iets wat ik echt heerlijk vind aan onze vriendschap. We kunnen zo goed ruziemaken, ons mateloos irriteren aan elkaar en dat ook uitspreken. We kunnen gewoon tegen elkaar zeggen wat we vinden en later lachen we er weer net zo hard om. Ik denk zelf dat dit soort vriendschappen het langst blijven bestaan. Ruzie maken is namelijk iets wat je alleen kan doen met iemand van wie je weet dat hij of zij toch wel bij je zal blijven. Zo is het ook met zusjes en broertjes. Je kan ruzie maken, omdat je weet dat ze bij je zullen blijven en nergens heen kunnen, omdat je nu eenmaal familie bent.

Natuurlijk heb je niet met iedereen zulke vriendschappen en ga je om een gegeven moment minder met elkaar om. Uit elkaar groeien wordt dan meestal gezien als iets negatiefs. Ik denk echter niet dat dat zo hoeft te zijn. Het is jammer dat een relatie niet loopt zoals je had verwacht en je iemand als het ware verliest. Maar dat is nu eenmaal zo in het leven. Door ervaringen, mensen die je ontmoet en fouten die je maakt blijf je jezelf ontwikkelen. Als mens verander je dus eigenlijk je hele leven door. Hoe kan dit ooit slecht zijn? Ik zie het leven als een groot leerproces en in dat leerproces komen er veel mensen op je pad. Deze blijven bij je als ze bij je passen op dat moment, maar als je dan verder verandert in je leven is het helemaal niet zo vreemd als die bepaalde mensen opeens toch niet meer zulke goede vrienden zijn als dat je eerst dacht. Het kan zijn dat ze je eigenlijk tegen houden in je ontwikkelingen.

Het allerbelangrijkste aan vriendschappen lijkt mij dus dat je eigenlijk nooit afhankelijk wordt van iemand. Je moet dicht bij jezelf blijven en gelukkig zijn met jezelf zodat als een vriendschap stuk loopt je je niet eenzaam of verlaten voelt. En daarnaast heb je ook een grotere kans om iemand gelukkig te maken met jouw vriendschap wanneer je zelf gelukkig bent. Hoe kun je iemand opvrolijken als je zelf absoluut niet lekker in je vel zit? Het komt er dus op neer dat wat er ook gebeurt je altijd nog jezelf hebt. Het is natuurlijk wel zo dat het erg moeilijk is om je niet eenzaam te voelen wanneer je echt helemaal niemand meer hebt, in het ergste scenario, dus geen familie of vrienden meer. Maar er is wel een manier om gelukkig te worden. Besef dat wat er ook gebeurt je altijd jezelf nog hebt. Je bent nooit alleen. De ideale vriendschap bestaat dus wel. Wees je eigen beste vriendin.